Қарттарым- асыл қазынам! Мои старики-мои сокровища!

Қарт дегеніміз - ағып жатқан дария, теңіз іспеттес. Теңіздің тұнығы мен тереңдігі қандай болса, қарияларымыздың да білетіні сондай терең. Қариялар халқымыздың өткені мен бүгіні, тұнып жатқан тарихымыз «Қарттары бар елдің қазынасы бар» деген аталы сөз осыдан қалса керекті. Үлкенді сыйлау, оларға құрмет көрсету ата- бабадан келе жатқан салтымыз. Ақсақалдарымыздың өмірлік тәжірибесі, ақыл-кеңестері, тәлім-тағлымдары ұрпақ үшін орны бөлек. Қай заманда болмасын қоғамда қарияларға деген құрмет, ізет-ілтипат ерекше болған, олардың даналықтары мен өмірден түйген мол тәжірибесіне ден қойып отырған. Жалпы айтқанда, қарттардың отырған жері бір береке ғой, шіркін! Сол кісілердің арқасында осындай тыныш заманда өмір сүріп отырғанымызды кейінгі ұрпақ білсе деген ізгі тілегім бар. «Өткен менен кеткенді көп жасаған қарт білер» демекші, кешегі Ұлы Отан соғыс жылдарында, сонау ел басына қиын- қыстау күн туып, «ер етігімен су кешкен, ат ауыздығымен су ішкен» аласапыран уақыттарда халықтың бейбіт заманда өмір сүруі үшін бастарын бәйгеге тігіп, өлім мен өмірдің ортасынан елін, жерін, тілін, дінін, салт- дәстүрін болашақ ұрпағына аман-есен жеткізді, біз, яғни жас ұрпақ сол үшін де қарыздармыз. Қарттарын ерекше құрметтеп, ардагерлерімізді ардақтаған елдің баласымыз. Абыз ақсақалдар дегенде ең алдымен кешегі Майқы би, Бұхар жырау, Төле, Әйтеке, Қазыбек билер мен дана Абай есімізге түсері анық, олардың даналығы бір ауыз сөзімен дүйім жұртқа төрелік айтып, елді аузына қаратқан ақсақалдардан кенде болған емеспіз.
Бүгінгі жас, ертеңгі - қария. Мұны әр бір қазақ азаматтары жадында сақтап, көңілге түйіп, атасыз үйлері - батасыз, анасыз үйлері - панасыз қалатынын ескерген дұрыс. Қарттарымыз бағасыз байлық, төрімізде отыруының өзі бір бақыт. Пайғамбарымыз Мұхаммед (с.ғ.с): «Аллаһ разылығы - ата-ана разылығында, Аллаһтың ашуы – ата-ананың ашуында жатыр», - деген. Сондықтан ақсақалдарымыздың қадіріне жетіп, құрметтейік, бас иеиік, өмір бойы борыштар екенімізді ұмытпайық.

Старик-это струящаяся Дарья, похожая на море. Что такое осадок и глубина моря, так это то, что знают наши старики. Прошлое и настоящее нашего народа, его история-вот что значит "у страны, где есть старики, есть сокровища". Уважение к старшим, уважение к ним - это обычай предков. Жизненный опыт, советы, наставления наших старейшин важны для поколения. В любое время в обществе особое внимание уделялось уважению, уважению к старикам, их мудрости и огромному опыту жизни. Вообще говоря, место, где сидят старики, - это одно благословение, некрасиво! Я хочу пожелать, чтобы следующее поколение знало, что благодаря этим людям мы живем в такое тихое время. Под «стариком билером, который много сделал, чтобы уйти от меня " я имею в виду, что в годы Великой Отечественной войны, в далекие времена, когда наступали тяжелые времена, когда люди «водили в мужских сапогах, пили воду в конных устах», люди вшивали головы в байги, чтобы жить в мирное время, из-за смерти и жизни они разделяли страну, землю, язык, религию мы, молодое поколение, обязаны своим обычаям и обычаям будущему поколению. Мы-дети страны, которые очень уважали стариков и чествовали наших ветеранов. Мы помним, прежде всего, вчерашних Майкы би, Бухар жырау, Толе, Айтеке, Казыбек билер и мудрого Абая, мудрость которых, одним словом, говорила об арбитраже дуйму, а не о старейшинах, которые загнали страну в уста.
Сегодня молодой, завтра-старик. Надо помнить, что каждый казахстанский гражданин остается в памяти, в душе, дома без отца - без благословения, дома без матери - без убежища. Наши старики-бесценное богатство, одно счастье-сидеть на четвереньках. Пророк Мухаммед (с. н. с.) сказал: «Аллах - в Родительском гневе, Аллах-в Родительском гневе». Поэтому давайте доберемся до чести наших старейшин и будем уважать, поклоняться, помнить, что мы-долг на всю жизнь.